Ouderdom komt met gebreken.
Ouderdom komt met gebreken. Deze tot de draad versleten tegeltjeswaarheid ontdek ik steeds meer in mijn omgeving. Onlangs had ik een bijeenkomst met oude (letterlijk en figuurlijk) vrienden, allen ver boven de 70+. Bij de lunch haalde iedereen (!) een pillendoosje tevoorschijn en voor de aanval op het uitgestalde eten, zag ik allen van de pillen snoepen. De namen van de pillen vlogen over de tafel: “Welke gebruik jij?” Acetyl, sotanol, prednison, plaspillen waren de meest gehoorde namen. Naast de medicijnen werden de hulpmiddelen uitgewisseld, waarbij hoortoestellen en de hulp voor slechtzienden de boventoon voerden. Speciaal de snelle ontwikkelingen kwamen daarbij aan de orde. Ik herinner mij als vijfjarige (1933) mijn oude opa die in een leunstoel voor het raam zat met naast zich op een tafeltje een witte bloemenvaas, wat een kwispedoor bleek te zijn, een pakje met een afbeelding met een man met hoofd en handen in een schandpaal, wat een pakje Van Rossum Troost tabak bleek en een houten toeter, die als hoorapparaat diende.
Als ik iets tegen opa wilde zeggen hield hij de omgekeerde toeter tegen zijn oor en dan kon hij nog iets verstaan. In 1972 probeerde mijn (2e) moeder met een Philips doosje op haar borst via een draadje naar haar oor te communiceren. Wanneer mijn vriend Jurjen in 2012 naar mij wilde luisteren, hield hij mij een soort wortel voor waartegen ik moest praten. Als ik Specsavers mag geloven zijn de hoorapparaten van 2019 zo klein, dat ze vrijwel onzichtbaar in de oren verdwijnen. De draadloze oortelefoon is een welkom hulpmiddel om het geluid van de TV op aangename wijze te beluisteren, zonder daarbij de buren overlast te bezorgen.
De ontwikkelingen met de hulpmiddelen voor mensen met een gezichtsbeperking gaan verder terug in de geschiedenis. Van de bijziende keizer Nero (37-68) is bekend dat met behulp van een stukje glas voor zijn ogen probeerde te lezen. Rond 1250 zijn het de Chinezen, die iets maken dat op een bril lijkt maar de ontwikkelingen raken in 1850 in een Italië in een stroomversnelling. De monocle en de pince-nez zijn de voorlopers van de huidige bril. In Parijs wordt het hulpmiddel een mode attribuut. Maar die bril blijkt voor vele slechtzienden onvoldoende. Gelukkig komt in de 21e eeuw de moderne techniek te hulp.
Eerst komt Radio Solutions met de webbox. Dit is echt een wonderdoos, die via internet niet alleen alle actuele informatie uit radio, TV, kranten en tijdschriften via het oor bij de persoon met gezichtsbeperking brengt maar ook nog eens 70.000 (!) boeken heeft, die op welluidende wijze worden voorgelezen.
Maar de absolute top als hulpmiddel voor slechtzienden is wel de ‘MyEye’. Ogenschijnlijk is dit een normale bril maar er zit een computer in verwerkt. Die computer leest via een camera alle woorden die hij ziet en zegt deze in het oor. Zo kan je dus in de krant en tijdschrift lezen wat je wilt. Ook boeken leest de computer, regel na regel, bladzijde na bladzijde, voor. Boodschappen doen bij (alleen nog maar) Albert Heijn is nu weer mogelijk: de bril leest de barcode en de computer zegt in het oor: “Unox soep kost € 0,95”. Dit kan voorlopig alleen nog maar bij de 25.000 artikelen en aanbiedingen bij Albert Heijn; de andere ketens zitten (nog) niet in het systeem.
Waar je verstand helemaal bij stilstaat is de gezichtsherkenning van de bril. Maar die moet eerst geprogrammeerd worden. Stel je wilt vriendin Mieke herkennen. Dan gaat Mieke voor de bril (=camera) staan, kijkt naar links en zegt: “Ik ben Mieke van Houten”. Vervolgens kijkt ze recht in de bril, noemt weer haar naam en tenslotte nog een keer wanneer ze haar hoofd naar rechts draait. Tot slot steek je een vinger op, houdt die voor de bril en zegt “klaar”. Iedere keer wanneer je nu Mieke tegenkomt zegt de bril in je oor: “Dat is Mieke van Houten!”. Zo zet je alle familieleden, vrienden, vriendinnen en bekenden in de computerbril en ze worden altijd en overal herkent!!!
Wie zit er na lezen van deze wonderen nog op zijn/haar stoel?
Nadere informatie (WWW.ORCAM.COM)
De Israëlische startup OrCam maakt o.a. de ’MyEye’: een los apparaatje dat op iedere bril gezet kan worden. Dit apparaatje is met een dun kabeltje verbonden met een kastje dat bijvoorbeeld in de broek- of jaszak gedragen wordt. Met ‘MyEye’ kunnen teksten, een straatnaambord, een bankbiljet, menukaart of computerscherm worden opgelezen door ernaar te ‘kijken’. Het kastje, gekoppeld aan de camera, kan bepaalde objecten (favoriete frisdrank in de supermarkt) of mensen opslaan en op die manier herkennen. Als in het systeem ‘Annemarie’ gekoppeld is aan een bepaald persoon, dan vertelt de MyEye als Annemarie voor de neus van een gebruiker staat. Alleen: de MyEye van Orcam was eind 2019 nog niet verkrijgbaar als commercieel product.
>> Terug naar Verhalen.
